Largo Titicaca

largo Titicaca

Zondag avond om 22 uur met de nachtbus vertrokken naar Puno. We kwamen om 4:30 aan op het busstation waar gelukkig iemand van de officina ons op stond te wachten. Hij bracht ons met de taxi naar zijn eigen huis waar twee bedden klaar stonden. Om 5 uur konden we nog even twee uurtjes liggen, en bijkomen van de bus reis. Want om 8 uur zou onze boot-toer vertrekken naar de eilandjes. Het eerste eiland war we bezochten was Uros. Zie fotos. Het was een drijvend eiland gemaakt van blokken aarde en riet. (net Wanneperveen) We kregen daar uitleg over hoe de gemeenschap in elkaar zit. Deze mensen onderhouden zich zelf. Met vis en eieren van vogels. Plus natuurlijk nu de trouristen inkomsten. De kinderen kunnen naar school gaan. Er moet hard gewerkt worden, bijvoorbeeld om het eiland te onderhouden. Dat het niet weg drijft en de daken van de hutjes moeten elke 6 maanden worden vervangen. Na het bezoek aan de Uros eilandjes vaarden we zo'n drie uur naar het eiland waar we zouden overnachten. Het regende onderweg en de golven waren behoorlijk maar niemand werd ziek volgens mij. In de haven van Amantani stonden de lokale bevolking ons op te wachten en kregen we een gast gezin toegewezen. Wij hadden het gezin die helemaal boven aan woonde. Een flinke klim daarnaar toe en dat op 3900m hoogte! Nieuw persoonlijk record.

We kregen een knus kamertje toegewezen in hun huis, zie foto, en om 15 uur hadden we gezamelijk een lunch. Daar waren we wel aan toe want we hadden nog steeds niet ontbeten. (op een paar koekjes na) Twee Spaanse meiden zaten ook in onze familie. Ze zijn hier echt heel arm, dat zie je aan alles. Heel minimaal. Wel hadden ze een paar uur electriciteit want sinds een paar jaar hadden ze een zonnepaneel. Ze verbouwen zelf hun groenten en kunnen zich daarmee onderhouden. Maar de komst van touristen naar hun eiland helpt wel mee. Ze hebben een bepaald systeem, elke 15 dagen krijgen ze 2 dagen een stel touristen. Dan hebben ze weer rust. Er zijn verschillende families en ze roteren dus. Ze maken ook mutsen en sloffen van Alpaca. Natuurlijk waren ze erg blij dat wij wat van hun kochten. Ik vond het ook erg fijn om wat geld te 'geven' maar we hebben voor Sandor een leuke muts gekocht en mini (voor baby!!) alpaca slofjes :-).

Om 16:30 uur had de gids gezegd dat we moesten verzamelen op het plein. Alle andere van onze boot kwamen ook met hun families. We zouden de top van het eiland gaan beklimmen tot 4100m hoogte. Boven aan de berg was een soort tempel en als je daar drie ronden om heen liep dan mocht je een wens doen. Zo gezegd zo gedaan! Onderweg trouwens allemaal inwoners met kraampjes die wat verkochten, kleding maar ook chocolade enzo. Duur joh, maar ik wist weer te regelen dat ik er een kreeg bij de must die ik kocht ;-)
Savonds was er een feest, we kregen traditionele kleding aan zie foto, hylarisch! Veel gedanst ook op lokale muziek. En lekker vroeg naar bed, om 7 uur weer aan het ontbijt. Na het ontbijt gingen we naar Tequilla eiland waar we 40 min wandeling hadden naar het centrale plein. We hadden lunch in een mini restaurant en om 13 uur waren we weer onderweg naar Puno. Heerlijk, op de terug weg alles rustig en een lekker zonnetje.
In Puno (16:30 u)konden we geen bus meer krijgen naar La Paz dus hebben we overnacht en zijn we de volgende dag vroeg naar La Paz vertrokken. Daar zijn we nu aan gekomen: wat een giga gaotische drukke stad zeg. Maar wel leuk. Hostel zoeken was even lastig maar ik heb er nu een waar de kamer vrij komt om 20:00 dus nog ff twee uurtjes wachten in dit WIFI cafee met super lekkere taart en koffie!! JEEEEH. De grens overgang was ook een verhaal apart, we moesten allemaal de bus uit, eerst naar het politie kantoor voor een stempel op je migratie kaart, toen naar een ander kantoortje voor een stempel in je paspoort. Toen 300m lopen naar de grensovergang om daar en nog een ander kantoortje een immigratie stempel te krijgen van Bolivia. oja, haha, toen weer een uurtje in de bus gezeten te hebben kwamen we bij een soort oversteek, geen brug, geen tunnel, dwz: wij moesten weer de bus uit en 1.50 Bolivianos betalen voor het bootje naar de overkant en de bus HAHAHA die ging op een groot vlot naar de overkant. Zie foto!!!

Maargoed. Ben benieuwd wat jullie van de foto's vinden. Ik vond het heel bijzonder om mee te maken.

Later meer over La Paz. Ik ga mijn koffie op drinken.....