Mijke de gaasjes vouwer
Door: mijkan
Blijf op de hoogte en volg Mijke
22 Januari 2011 | Peru, Cusco
Mijn werk is helemaal niet leuk! Wel zijn ze heel aardig, maar de manier van werken bevalt me niets. Ik weet dat ik het niet mag vergelijken met Nederland omdat ze hier heel arm zijn. Maar ik ben gewend aan privacy voor de patient en aan schoon en steriel werken, dat is gewoon even schrikken hier. Ik mag de patienten in hun bil prikken, wond(jes) verzorgen. We moeten als er geen patienten zijn zelf gaasjes vouwen van een soort servet formaat een 5x5 gaasje maken. Dat wordt dan later in de oven verhit en steriel gemaakt maar vervolgens wel een een grote trommel 'steriel' bewaard.... Vandaag kwam er een man binnen met een grote diepe wond in zn scheenbeen. Daar moest de dokter voor komen, een medica want het was een vrouw. De patient moet zelf de steriele handschoenen en hechtdraad kopen. De medica had lange losse haren die regelmatig tegen het pincet met bloed aan kwamen! Jakkes. Nadat de wond gedicht was en de man de kamer mocht verlaten vroeg ik me af wie de tafel/bed ging schoonmaken want er lag verder niets onder hem tijdens de wondverzorging. Wij hebben van die mooie (inco)matjes daarvoor, hier natuurlijk niets, zelfs geen papier zoals je bij de fysiotherapeut ziet. Profesorisch werd een soort chloordoekje (wat er volgens mij al maanden ligt) over de tafel gehaald. Er kwam ook een jongetje van 6 jaar om de hechtingen uit zn hoofd te laten verwijderen. Hij was heel blij toen hij van mij een ballon kreeg, in de kleur die hij zelf mocht kiezen. Daar wordt ik dan wel weer gelukkig van. Want verder zijn ze niet ingericht op kinderen. Ik werk in een Centro de Salud wat je zou kunnen vergelijken met een druk bezochte huisartsenpost met verschillende gebieden. Radios X, zwangeren, Triage, psychiatri en o.a. waar ik werk Topicos. Daar worden de patienten na een bezoek aan de dokter heen gestuurd om de injectie antibiotica te krijgen. Recept hebben ze al en ze komen met de spuit en het medicament. Of hechtingen verwijderen of een wond verzorgen.
Op mijn tweede dag bleek de verantwoordelijke verpleegkundige ook nog eens vrij te zijn dus stond ik daar met een ander meisje, verpleegkundige in het laatste deel van haar opleiding. HELP. Net zoiets als je bij ons op de cardio een stagiaire een hele unit laat doen op de 2e dag, kan toch niet? Het kwam allemaal wel goed maar je beseft gewoon dat je heel verwend bent wat betreft normen en waarden. Het gaat hier echt heel anders!!! Als er geen patienten zijn dan gaan we zelf watjes rollen van een groot stuk katoen of dus die gaasjes maken. Echt bizar want dat moet daarna dus in de oven steriel gemaakt worden. Maar gister deed de oven het niet, zelfs niet na een paar tikken! Het materiaal (pincetten, scharen, kochers(?) etc konden dus ook niet gesterreliseerd worden. (er hangt een papiertje aan de muur, voor materiaal is het 30 min op 150 graden, gaasjes 20 min op 100 graden) Mijn ogen gaan open en ik moet het er maar mee doen.
Het vervoer hier is trouwens helemaal top. Ipv elke dag met de taxi geen en weer (6 soles) neem ik de lokale bus en dat is per x 60 ct, geweldig. Geen systeem of rooster, gewoon om de 3 a 5 minuten komt er een bus langs. Je stapt gewoon in en roept " baja"(baga) als je eruit wilt en dan geef je de centjes aan de meneer of mevrouw die de deur open en dicht doet. Hihi ik vermaak me altijd zo tijdens mijn 8 min busrit. Van te voren haal ik altijd ff een cafe con leche to go. Je moet hier niet op tijd op je werk komen. Want dan is er niemand. Ik stond keurig om 8 uur voor een donkere lege kamer. Ik begin nu ergens rond half 9. " Peruaanse tijden"
Donderdag zijn we naar Saqsawaman (spreek uit: 'sexywoman') gegaan. Inka ruines. Maar je bleek daar dus ook te paard te kunnen gaan, een prachtige route van ongeveer 8 km. Zie foto's. Goed onderhandelen dus een mooie prijs voor ons vijfen geregeld. Ik had nog nooit van mijn leven op een paard gezeten, gelukkig waren dit ook kleine paarden, Peruaans formaat, het was toch ff lastig inkomen. Die mannetjes vonden het ook leuk om geintjes uit te halen; ze liepen dan achter je en tikte je paard op de billen waardoor deze in een drafje schoot. Nou je schrikt wel ff hoor!! tgaat hard opeens... Onze vriendelijke gids liet ons tussendoor allerlij plekjes zien, ' tempel de la luna' waar de INKA'S vroeger een offer brachten bij volle maan, een lama, alpac of zelfs een jong kind!Ik denk dat de foto's wel laten zien hoe mooi het was en we hebben genoten, waren net niet voor het donker terug. (spannend!)
Ik ben blij dat het nu weekeind is want zo'n week (vrijwilligers)werk vraagt toch wel wat energie. Ik hoop dat ik wat gewoontes uit Nederland kan overbrengen hier. Ik wens een grote fles alcohol en papieren handoekjes voor hier :) Het prikken gaat me inmiddels aardig af, ik hoor steeds dat het geen zeer doet en dat ze mij de volgende morgen wel weer willen! Waarom prikken wij eigelijk niet wat meer IM? scheelt een hoop infuusvocht bij DC patienten?!
-
22 Januari 2011 - 20:50
Janneke:
Wauw, wat een verhalen weer!
Herinnert me aan mijn bezoekje aan de conservatoirum-zangers-arts in Petersburg....waar een steriel makend blauw vlammetje altijd brandde en de lucht heel medisch was...:)
En ook aan de ontmoeting met Marije in het vliegtuig daarheen...: ZIj naar de ER in Amerika...ik naar Petersburg. We mailden en terwijl zij gek werd van verkoudheidjes op de ER werd mij geadviseerd niet naar de dokter te gaan...wat en wereld he?
Mooie foto van de volle maan!
Ik hoop dat je een geweldig weekend hebt:)
liefs J -
23 Januari 2011 - 11:03
Irene:
Lieve Mijke,
Wat jammer dat je het werk niet leuk vind maar misschien is het ook een kwestie van wennen. Je verhaal over gaasjes vouwen, wattenbolletjes draaien doen me denken aan mijn begin tijd in de verpleging. We moesten dat in de lege uurtjes van de nachtdienst doen, ook glazen injectiespuiten schoonmaken, dat werd dan verpakt in zakjes (zoals ook nu bij instrumentarium) en ging dan de autoclaaf in en als het sterilisatie proces goed was gegaan waren de streepjes op de verpakking zwart geworden. Maar ja dan spreek ik over eind jaren '60. Ze lopen daar dus flink achter, het verwarrende lijkt mij dat er wel moderne communicatie middelen zijn zoals internet en mobieltjes. Ik vraag me dan ook af of het een kwestie is van geen geld hebben of dat men er geen geld voor over heeft. Van de andere kant is het ook oppassen om de gezondheidzorg hier niet te idealiseren, nu ik door Ulco zijn ziek zijn lange tijd aan de andere kant van "de lijn" gestaan heb heb ik ook wel wat kritiek punten tav hygiëne, privacy en zorvuldigheid in het Nederlandse ziekenhuis.
Wat leuk dat je ook tochtjes maakt, zo te horen geniet je ervan en heb je het gezellig met de andere vrijwilligers.
Liefs, Irene -
23 Januari 2011 - 17:09
Ineke:
Op de foto's in die witte pakjes ziet het er toch allemaal veel sterieler uit dan in je verhalen!
In alle opzichten een spectaculaire reis Mijk! -
24 Januari 2011 - 14:58
Judith:
Hey Mijke
Echt heel herkenbaar, suriname was precies zo, precies hetzetflde
leuk verhaal en leuke foto's
geniet ervan
xxx -
25 Januari 2011 - 12:50
Marian Van Den Berg:
Hey Mijke
ik lees het al wij zitten aan de goede kant van de aardbol. als ik je verhalen zo lees dan wordt er wel bewust van dat wij in grote weelde leven. zo te zien houd je je humor nog paraat.
we missen je wel hier.
grotjes marian -
25 Januari 2011 - 17:46
Willeke(balie):
Lieve Mijke,
Prachtig om je reisverslag te lezen.
Geniet ervan dit maak je allemaal waarschijnlijk maar een keer mee in je leven.
Ja de ziekenhuizen zijn niet zoals hier, zet je wel aan het denken.
Heb dit soort verhalen ook van mijn zoon gehoord.
Hier kan en is alles en daar niets.
Maar prima om eens mee te maken.
Prachtige foto's met een scala aan prachtige kleuren.
Geniet van alles om je heen, mis je wel.
liefs -
26 Januari 2011 - 11:25
Eleonore:
Hoi lieve Mijke,
We zijn wel met je bezig op 4B he? En ik ook, ik zit thuis achter m'n eigen pc.tje.
Zo leuk om alles van je te lezen. Nog ff volhouden, dat zal wel lukken en
dan samen met Sandor nog ff genieten. Schitterende omgeving en mooie
foto's. Zo zie ik nog wat van de omgeving, ik zal daar, denk ik, nooit komen.
Ik ga volgende week 3 weekjes weg, dat weet je, dus moet je verslagen en foto's ff missen.
Nog een heel fijne en leerzame tijd en geniet van de rest.
Liefs, Eleonore.
-
26 Januari 2011 - 17:19
Oom Louis :
Dag Mijke,
We genieten erg van je bijzondere verhalen.
En je schrijft er ook zo leuk en open over.
We zijn trots op onze dappere nicht.
Groeten en geniet ervan.
-
30 Januari 2011 - 09:05
Papa Tops:
He Mijke,
we zijn op de 4e lekker beschuit met blauwe muisjes aan het eten, want op 13 januari is onze zoon Heynric geboren! Moeder en zoon maken het goed, het is echt een super lief mannetje!
Hoe gaat het met jou? Ik houd je op de hoogte!
groeten Laurens -
08 Februari 2011 - 12:06
Daisy:
Hoii Mijke,
Leuk om al je reisverslagen te lezen op deze site!
Leuke foto,s
Ik hou je in de gaten.
Groetjes Daisy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
