Salkantay

Salkantay

We zijn weer in Cusco. Voelt als thuis :-). Een maand geleden hadden we de Salkantay trek al geboekt. Dit is een 5 daagse trek naar Machu Picchu. Een van de zeven wereld wonderen! Deze tocht is een alternatief voor de tradiotionele INKA trail die ongeveer iedereen doet. Salkantay is over het algemeen iets zwaarder en een dag langer. Een dag voordat we vertrokken bleek er een groot probleem; door de zware regenval was een lawine ontstaan en was een belangrijke brug weggespoeld! Alle treks waren geannulleerd. Oohjee wat nu?? Ons reisbureau bood ons een alternatief aan " INKA jungle" waarbij je 4 dagen op pad ging en de eerste dag 5 uur downhill met een mountenbike. Daar hadden we niet zo veel zin in. We hadden ons de hele reis al verheugd op deze uitdaging. Omdat we zo lang geleden hadden geboekt probeerde het reisbureau toch wat te regelen; we zouden dan met alleen een gids en een kok op pad kunnen. Wel spannend. Maar we doen het. Misschien zouden er nog 2 mensen bij komen maar dat leek ons wel prima. Lekker klein groepje. Om 4:30 werden we door de gids (Marco) opgehaald bij ons hostel. Aangekomen bij de bus op pl de armas bleek er al 10 man in het busje te zitten!!!Allemaal Salkantay. Ho es. Dat was niet de bedoelling. Okee, het bleek achteraf een super leuke groep te zijn maar we stonden wel even raar te kijken.

Dag 1. Na twee uur in het busje gezeten te hebben, het bekende slinger de slanger, kwamen we aan in het dorpje: Mollepata (2900m). Daar hadden we 50 min om te ontbijten. Vervolgens begonnen we te lopen met alleen een klein rugzakje want de overige spullen gingen samen met de tenten en kookspullen met een vrachtwagen. Het was drie uur lopen naar de lunchplek waar we om 11.30 aankwamen. Zie foto, open schuur met lekkend rietendak. Helaas want het begon net keihard te regenen. De koks waren al druk bezig. We kregen soep en spagetti met tomatensaus. Het was nog maar twee uur lopen naar de slaapplek op 4000m hoogte. Door de aanhoudende regen waren we allemaal wel koud en nat. Ik liep op mijn sportschoenen omdat ik met mijn linkervoet niet in mijn bergschoen kon. Dus af en toe ging ik op Sandors rug als we een modderig stukje hadden. Maargoed, vlak voor de campsite was een giga drassig stuk waardoor alsnog mn sokken en schoenen doorweekt waren. Shit!!! Pas dag 1 en moet nog 4 dagen lopen!! De tenten stonden al klaar, opgezet in een soort overdekte basis, zie foto. Iedereen deed wat warms aan en installeerde zich. Om 16:00 hadden we gezamelijk thee tijd en kregen we popcorn en crackertjes en een warm drankje naar keuze. Ondertussen was het gestopt met regenen en konden we onze 'bunker' verlaten. Sandor had nog energie over en ging nog even een bergje op. De koks waren weer bezig met het avond eten en hadden gelukkig een oplossing voor mijn natte schoenen, zie foto:) Ze konden naast het vuur staan. Na het avond eten ging iedereen gelijk naar bed want de volgende dag zou de zwaarste dag worden.

Dag 2. Om 5:00 werden we door Marco gewekt met een kopje COKA-thee. Het was best koud op 4000m hoogte zo vroeg. Ik had mijn winterjas bij me :-) In totaal zouden we rond de 9 uur lopen, eerst 4 uur naar de top en dan nog 2 uur tot de lunch. En na de lunch was het dan nog 3 uur bergafwaarts naar de slaapplaats. Na het ontbijt begonnen we direct met lopen volgens mij was het half 7(!). Er waren muilezels om de tenten kookspullen en een deel van onze bagage te dragen. Langzaam aan omhoog en ik voelde wel een beetje dat we steeds hoger kwamen want ik liep niet zo snel meer. De lucht werd gewoon ijler. Een meisje had erg last van de hoogte, zij was ooit op 6000m geweest en heeft sindsdien problemen maar zij had een zuurstof flesje bij zich en dat hielp haar gelukkig. De laatste meters tot de top gingen echt langzaam en ik liep als een oude dame maar dan zonder die rollator. Sandor liep de hele tijd voorop hoe hij dat tempo voor mekaar kreeg geen idee. Maar vlak voor de top werd hij ingehaald door Jorrit, de andere Nederlander, en dat vond hij natuurlijk niet leuk. Top was winderig en koud, het wachten op de rest duurde lang. Gelukkig was er een grote rots waar we achter konden schuilen. Groepsfoto's gemaakt en we begonnen met afdalen. Op naar de lunch. Hoewel het maar twee uurtjes lopen was viel het afdalen niet mee. Lekker steil en veel stenen. Leuk voor de knieen. Vlak voor de lunchplek begon het weer te druppen en we waren nog niet binnen (lees: in een soort schuur/stal) of het begon te plensen. Iedereen keek bedenkelijk naar elkaar. " Niet weeeeeeeeeeeer". Tegen half 3 gingen we pas weer lopen en het werd wel droog. Gelukkig maar want de weg was al hier en daar een modderpoel en op verschillende plekken moest Sandor voor paard spelen om mijn schoenen droog te houden. Aankomst was geloof ik tegen half 6. Een mager boerderijtje met een hut waar de tenten weer binnen stonden. Maar goed ook, want volgens mij waren ze hartstikke lek. Op naar dag drie.

Dag 3. Dit was een soort van rustdag. Hoefden pas om 7.30 uur op te staan en slechts 4 uur te lopen. Na de lunch zouden we met een bus opgehaald worden, die ons naar Santa Teresa bracht. Dit was de plek waar we de 3e nacht door zouden brengen. De wandeltocht was redelijk vlak, maar er waren wel een aantal gevaarlijke punten in de route. Hier en daar was de weg letterlijk weg en moesten we langs diepe afgronden, zie foto. Maar ook veel flora en fauna onderweg. Prachtig om te zien. Doordat we weer een stuk lager waren was de temperatuur een stuk aangenamer en we hadden zelfs zon! Onderweg een paar watervallen waar we overeen moesten, zie foto's. Na de grootste rivier stond onverwachts het busje op ons te wachten die ons naar de lunchplek bracht waar het natuurlijk volgens traditie deze reis tijdens de lunch weer begon te regenen. Naarna uurtje in het busje en kwamen we aan in Santa Teresa. Verder is daar niet te veel over te melden behalve dat er toevallig een slachtfeest plaats vond. Een keer per jaar dan geeft de regering een stel koeien aan het dorp en die worden dan geslacht en het vlees onder de bewoners verdeeld. Het slachten vond precies tegenover onze kampeerplek plaats. Was echt indrukwekkend om te zien hoe ze daar mee bezig waren. Alle ingewanden lagen op de grond en werden schoon gespoeld. Ik heb nog nooit zo'n grote koeien maag gezien, en letterlijk 4 kleine magen erin vol met gras in verschillende stadia. Niet schrikken van de foto's.

Dag 4. Deze dag was nog 6 uur lopen. Naar Hidroelectrica was 3 uur. Het was allemaal vlak. Behalve de eerste 15 min. We daalde af naar de rivier. Marco zei dat er twee opties waren om over te steken, of met een kabelbaantje of omlopen en dan via een brug. Drie keer raden wat wij deden :-) Zie foto's en filmpje. Het was erg grappig. De rivier was alleen behoorlijk wild. Daarna moesten we weer iets omhoog lopen langs een weg waar ook auto's reden. Het was warm en er waren muggen. Leve autan muggenspray hihi. Na de lunch liepen we parallel aan de treinbaan. Dit zou in Nederland natuurlijk nooit kunnen, soms liepen we letterlijk op het spoor. En twee keer kwam er luid toeterend een trein voorbij. Zie foto's. Een deel van de groep was niet verteld dat ze de laatste dag hun tassen zelf moesten dragen, dus dat was voor de Israeliers afzien, zie foto. Rond half 5 kwamen we aan in Aquas Calientes. Die nacht mochten we in een hostel slapen en hadden we weer een douche!!!! We bezochten smiddags nog even de hotsprings en na het eten gingen we vroeg naar bed want de wekker ging om 3 uur.

Dag 5. Twee opties om bij de ingang van Machu Picchu te komen. Lopen of met de bus. Natuurlijk ging Sandor lopen. Ik kende die weg nog van mijn bezoek in januari en vond het gekkenwerk om dat nu in het donker om 4 uur snachts te gaan lopen. Dan maar om 3.15 in de rij om met de eerste bus mee te kunnen. Want het is een soort wedstrijd om als eerste binnen te komen voor de toegang naar Wayna Picchu (berg in MP) en er mogen slechts 2x 200 mensen naar boven. Vandaar de hectiek. Ik stond helemaal vooraan met de 3 Israeliers. De bussen zouden vanaf 5:30 gaan rijden dus dat was ff wachten. Sandor en de rest van de groep moesten ook wachten want officieel ging het hek van de wandeling pas om 5 uur open. Deze keer om kwartvoor 5 waardoor Sandor nu wel als eerste om 5:16 boven was! Wij sloten iets voor 6 uur aan in de rij. Het was inmiddels ook licht maar nog aardig bewolkt helaas. Ik kreeg al nare flashbacks. Maar na een uur brak langzaam de zon door wat erg mooi was. Want de wolken verdwenen en het wereldwonder werd zichtbaar. De foto's spreken voor zich, toch? Het was echt een prachtige dag, een dag om gelukkig te zijn. We bleven tot een uur voor sluitingstijd in Machu Picchu want onze trein terug ging toch pas om 19:24 uur. Om 23.50 kwamen we uiteindelijk zeer moe en voldaan aan in Cusco.

Morgen vliegen we voor een paar dagen naar Lima. Daarna eindigt het avontuur. Dit is dus ook het laatste verslag, bedankt voor het meelezen en het geven van jullie reacties!